Bir şey seni hâlâ düşündürüyorsa, o iş bitmemiştir. Kalbinin kenarında, zihninin kıyısında yer etmişse; ondan vazgeçmek sadece dışsal bir eylemdir. İçeride, sessizce devam eder. Bir fikrin, bir hayalin, bir yönelişin peşinde koşmayı bırakmak onu öldürmez. Onu sadece ertelemeye başlarsın. Bu yüzden bazı şeyler zamanla sönmek yerine ağırlaşır. Çünkü bırakmadığın halde bıraktığını sandığın şeyler, taşınması en zor yükler olur.
Aslında başarısızlık çoğu zaman bir sonuç değil, bir karar anıdır. “Devam etmeyeceğim” dediğin yerden itibaren başlar. Hayatta pek çok şey çabalamaya değmez; ama bazıları, senin için değerli olmanın ötesinde bir kimlik meselesidir. Onlar seni tanımlar, yönünü çizer, seni sen yapan hatların içini doldurur. Böyle bir şeyi sadece zor olduğu için, hemen olmuyor diye ya da başkaları inanmıyor diye bırakmak, en derin başarısızlıkla eşdeğerdir.
Eğer bir düşünce seni tekrar tekrar buluyorsa, hâlâ oradaysa, henüz bitmemiştir. Bir hayal bazen defalarca yeniden biçimlenebilir. Dönüşür, evrilir, seni değiştirir. Ama esas kökü hâlâ seni dürtüyorsa, bırakmamalısın. Çünkü zihnin, çoğu zaman senden önce bilir hangi yolu yürümek istediğini.
Pes etmek ile durup nefes almak arasında fark vardır. Yeniden denemekle ısrarcılık arasında da. Ama hakkında düşünmeden edemediğin bir şey için yeniden ayağa kalkmak bir saplantı değil, bir sezgidir. Kendini ve zamanını iyi dinlersen, hangisinin senin için gerçek olduğunu anlarsın.
Unutma: Denemeyi bıraktığında değil, düşünmeyi bıraktığında gerçekten vazgeçmiş olursun. Hâlâ düşünüyorsan, henüz yolun sonuna gelmedin demektir.
💬 Ne Düşünüyorsunuz?